Bazen bir bilinmeze yol alırız
Sonu yeşerecek mi? Bilinmez elbette
Saklı kuytularda kalır gözyaşları,
Kara gecelerde saklanır hani!
Sonu kömür karası olup, görünmese de
Bi umuttur hep beklenir, sabırsa yoldaş olmuştur çoktan
Uykular haramsa eğer gecelerde
Kömür karası olup indi yine gözlerime.
Beklemişsindir hep
Belki kapıları izledin, belki pencere kenarın’da
Sesini duymak için sadece
Tınısı kulaklarında ise sakın korkma
Gitmemiştir, hala senden.
Bazen oluyor, yüzü gözü görünmese de
Belli belirsiz, hayal değil o, işte gerçeğin ta kendisi
Yaşatır bizi peşin sıra beklerken
Gün gelir aydınlıkta bulamazsın aradığını
Kömür karası bürünmüştür köşe başlarını
Parmak uçlarında sıcaklığı ,
Gözlerini kapattığında seninleyse, tüm sureti
Bulmuşsundur aradığını çoktan
Gün ışığı bile gerekmeden.
Yol çok mu uzun ne? Dönmedin ya seferinden
Oysa bıraktığın yerde bekleyen, ben
Harflerin harbiyse şimdi bu, isyan
İnsan en çok bilmediğineymiş düşman
İster sondan , istersen de baştan
Okuyup ta anlamak lazım , sevdiği yanındaysa insan
Üzerime sinen bu acı, yüreğime değdiğinden beri
Gitmeyecek gibi yerleşti hasretler senin
Kalemimin en köhne yerinde senn
Kömür karası, yüreğimin ışık görmeyen köşe bucakları
Senin.
Anılarsa kovalayan peşinden, usanmadan
Gün gelir yakalar en derinlerden.
FACEBOOK YORUMLAR