Her insan kendi dünyasında yaşar gibi gelir aslında.
Kelimeleriyle var olur, kelimeleriyle de yok olur
Gündelik işlerin yoğunluğu almış başını gitmiştir
çoktan
Çoğu zaman eşimize, çocuğumuza kızarız hak etmişler
gibi birde
Gelgelelim memleketin olanca sorunu yokmuş,
ağırlı değilmiş gibi üzerimizde.
Çocuğumuzun paçamızdan tutup ısrarla Anne Anne
nidaları
Aslında hayatı kendi dilinde yaşamasıdır
Efendim, Annecim demeye üşeniriz ki, ne çok Annenin
hayalidir bu sahne
Cevapsa hep sonraya saklıdır
O küçük kalbin, hüzünlü kırılmışlığını göremeyiz
Üşüyorum bugünlerde hem de çok
Üşüyorum sıcacık evimde, dumanı üstünde çayım elimde
Lakin yüreğim buz tutmuş
Pencere dışında bırakmışım gibi
O an düşündüm de ne çok mız mız insanlar olduk biz
Kainatın ruhunu harflerimizle diriltemeden
Elimizdekilerin değerini, şükretmeyi unuttuk
Sevmeyi mesela varlıklarıyla var olmayı
Unuttuk, ne zamandır unuttuk
Oysa her insan, her çocuk bizim gibi midir diye
düşünmedik
Beklide kendimize itiraf edemedik
Savaş ,sefalet, açlık çeken onca insanlar varken
Ve bir çocuğun Annesine; Anne, cennette yemek var mı?
varsa ölelim diyecek kadar yaşam savaşı verenler varken hem de
Kafasından ağzına kadar akan kana aldırmayan
Elinin tersiyle silen umursamayan çocuklar var Halep
te
Milyonlarca ölen, masum insanlar.
Şimdi varının siz düşünün
Elimizdekilerin değerini bilme zamanı gelmiş geçiyor
mu acaba ?
Kolları sıvayıp yardıma muhtaç insanlara el uzatma
zamanı
Kanlı elleriyle, ölmüş Annesin başında bekleyen masum çocukların
ne günahları vardı.
Hani çocuk hakları. Savunucuları nerde?
Yoksa Halep te ölen çocuklar çocuk değil de bizim mi
haberimiz yok
Şimdi tek bildiğim içim sızlıyor…
Ve onlar, cennete melek oldular
Lakin siz insan avcıları, sizlere insan demek bile
muamma
Yaradan ki her şeyin hesabını tek tek soracak
Meleklere eşlik ediyorum içimdeki bambaşka seslerle
Hüzünlere hasrete ,acılara bürünüp dört bir yana
dağılıyor harflerim
Ve şairin de dediği gibi; ağır bir sızıyı yaşıyor
yüzler kentin bir ucunda
Ve yapayalnız bir ölün yine akşam oldu mu?
İncecik bir hüznün ağarttığı…
YORUMLAR